Aan de andere kant zijn er ook heel veel zorgen met betrekking tot kansenongelijkheid  die juist gestimuleerd zou  worden door digitalisering. Dat moet je misschien wat breder trekken  dan alleen het werken met AI systemen. Überhaupt de hele toegang tot digitale  middelen is ongelijk in Nederland. Dus sommige scholen liggen heel erg voor  en hebben dat heel goed voor elkaar. Anderen, veel minder. Er zijn scholen met een paar tablets  waar leerlingen per beurt op kunnen. Terwijl, uit onderzoek blijkt dat als je  daar echt de vruchten van wilt plukken,   dan moet je dat klassikaal en helemaal  geïntegreerd hebben in je onderwijs. Bij sommige scholen is dat al  heel ver, en bij anderen niet. Dat is één aspect van kansenongelijkheid. Een ander aspect is dat uit het  weinige onderzoek dat er eigenlijk   is naar die adaptieve leermiddelen  blijkt dat de betere leerlingen,   oftewel de leerlingen die meer zelfsturing  kunnen hebben, sneller beter worden. En dat daardoor de verschillen  onderling sneller uit elkaar lopen   en je daardoor meer ongelijkheid hebt. Ook is het digitale onderwijs  wat individueler gericht en   kan de zwakke leerling dan niet  leren van de snelle leerling. Leerlingen kunnen überhaupt  minder snel van elkaar leren. .