We gebruiken Taalzee en Rekentuin. Dat zijn systemen waar op de  achtergrond een machine leert en  analyseert wat de kinderen doen en  daarmee de volgende opdracht klaar zet. De leerling ziet op zijn scherm  een rekentuin met daarin bloemen en als zij veel oefeningen  maken groeien die bloemen. Dus daar zit de motivatie in om aan  de verschillende doelen te werken. Die zien ze ook, dus ze  weten ook waaraan ze werken. Omdat het zich aanpast op wat de kinderen doen, ja   hebben veel kinderen het gevoel: 'Dit kan ik goed, dit lukt makkelijk'. Want die bloem, daar staan bijvoorbeeld  keersommen op en die bloem is dus flink gegroeid   als je daar lekker mee bezig bent en hard gewerkt hebt. En als je er een tijdje niet aan gewerkt hebt  wordt die bloem zo'n slap hangend kasplantje, dus daar moet je dan weer een beetje water aan  geven om dat weer een beetje te laten groeien. Dat is vormgeving technisch echt heel slim gedaan. In mijn dashboard aan de achterkant  zie je de verschillende doelen,   en dat zijn de SLO doelen, dus gewoon de  doelen die voor het onderwijs gemaakt zijn. Dan zie je per doel, per  kind, hoever zijn groei is. Dus of die er goed aan werkt, hoeveel oefeningen die gemaakt heeft. Dus ik kan eigenlijk best veel data zien. Zo'n dashboard is best even wennen  omdat je heel veel knopjes hebt, je hebt allemaal kleurtjes en vakjes en om de goede informatie er uit te halen moet je je echt wel even  verdiepen in wat er nou precies staat. We gebruiken best heel veel verschillende soorten software   maar daar zit helemaal  geen onderlinge communicatie in. Dus dat betekent: We gebruiken Pluspunt als rekenmethode. We gebruiken Rekentuin daarnaast. Die kinderen doen oefeningen  in allebei die programma's,   en daar zit totaal geen verbinding tussen. Dus wat het ene systeem al geleerd heeft over die  leerling, heeft geen impact in het andere systeem. Terwijl het allebei over rekenen gaat. .